همدردی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان با کودکان خوزستان

متن نامه‌ انجمن نویسندگان کودک و نوجوان به فرزندان خوزستان با این جملات آغاز شده است:‌ به نام پروردگار کودکی. بچه‌های خوزستانِ قهرمان سلام، فرزندانِ پاره‌ تنِ ایران عزیز سلام! می‌خواهیم به رسم نامه‌های قدیم برای شما بنویسیم، به رسم روزهایی برایتان نامه بنویسیم که از هر شهر و روستای میهن پهناورمان، هم‌میهنان برای رزمنده‌های جبهه‌ها در خوزستان و دیگر مرزهای کشور نامه می‌نوشتند و با آن‌ها سخن می‌گفتند.

می‌خواهیم به رسم نامه‌های قدیم بگوییم نامه‌هایتان رسید، ما هم صدایتان را شنیدیم و راستش اگر از احوال ما جویا باشید؛ در این خشکسالی وقتی صدای تشنگی خوزستان یعنی پاره‌ تن میهنمان را شنیدیم، وقتی تصویر رودهای بی‌آب را دیدیم، وقتی عکس و فیلم تالاب خشکیده‌ هورالعظیم را تماشا کردیم، وقتی رنج‌کشیدن گاومیش‌ها را از خشکی تالاب‌ها دیدیم، وقتی خبر احتمال از بین رفتن نخل‌ها را شنیدیم، وقتی… دیگر حالمان خوب نیست.

در ادامه این نامه آمده است:‌ حالمان خوب نیست و می‌خواهیم بگوییم ما نویسندگان حوزه‌ کودک و نوجوان کشور نیز، از هرجای ایران عزیز باشیم با شما همدردیم. هرچند ممکن است ظاهراً برای چنین روزهای سختی، کار چندانی از دست ما برنیاید، ولی می‌خواهیم بگوییم ما نیز همراه شماییم و هم‌صدا با شما از مسئولان کشور می‌خواهیم راه چاره‌ای فوری برای حل مشکل بی‌آبی خوزستان بیابند و حل این مسئله‌ی مهم و حیاتی را به آینده‌های ناپیدا وانگذارند. ما نیز همراه شما از مسئولان کشور می‌خواهیم در کنار اندیشیدن راه چاره‌ی فوری برای بی‌آبی خوزستان، از تجربه‌های این همه سال درس بگیرند و برای رویاروییِ درست و منطقی با معضل بی‌آبی و کم‌آبی همه‌ کشور برنامه‌ریزی کنند.

انجمن نویسندگان کودک و نوجوان خطاب به کودکان خوزستان نوشته است:‌ بچه‌های خوزستان عزیز، ما هم مثل شما حالمان خوب نیست؛ اما می‌خواهیم همدلی‌هایمان را به یاد هم بیاوریم و به همدیگر بگوییم مردم ایران عزیز و خوزستان قهرمان، در طول هزاران سال نشان داده‌اند دل از میهنشان نمی‌برند و دست از سرزمینشان نمی‌کشند. می‌خواهیم بگوییم به تعبیر شاعر، تسلیم بادهای ناموافق نخواهیم شد؛ بلکه هنگامی که لازم باشد خود باد می‌شویم و باز هم کشتی‌مان را در دریای خروشان زندگی پیش می‌بریم: تجری الریاح کما تجری سفینتنا/ نحن الریاح ونحن البحر والسفن/ فأقصد إلی قمم الأشیاء تدرکها../ تجری الریاح کما رادت لها السفن (بادها می‌وزند و در جنبش‌اند، هم‌چنان‌که کشتی‌ِ ما در حرکت است/ ما خود، بادهاییم و ماخود، دریاییم و کشتی/ قله‌ها را در نظر بگیرید که بدان‌ها می‌رسید…/ بادها چنان می‌وزند که کشتی‌ها می‌خواهند). همتتان بلند و خدا یار و نگه‌دارتان./ایرنا