آغاز بهمن ماه، اول بهار در مناطق کُرد نشین *فرشته قاسمیان

از انواع غذاهایی که در این شب پخت می شود، شیر برنج است که مردم این مناطق معتقدند باید کاسه ای را هم برای مادر بهار سر سفره بگذارند، تا مادر بهار برای سفره اهل آن خانه برکت و آرامش را به ارمغان بیاورد.

در مناطق گرمسیر مردم با خوش آمد گویی به (دالگ وهار)، برای مادر بهار دعاهای فراوان می کردند و از او برکت و نعمت باران فراوان طلب می کردند و در مناطق سردسیر خوشحال بودند، چرا که با آمدن بهار کم‌کم برف ها آب می شوند و سرما هم کم رنگ تر می شود، مردم می توانند به ییلاق برگردند و برای یک تابستان خنک خود را آماده می کنند.

در این شب اجاق خانه حتما باید روشن بماند چون وجود آتش خیر و نور و شادمانی را با خود می آورد و باعث می شود «دالگ اول وهار » به خانه ها سرک بکشد و بداند آن خانواده آش پخته اند و برای او به کناری گذاشته اند.

در شب اول بهار کُردی مردم دور هم جمع می شوند و با شادی از گذشته های خود می گویند، و از ادبیات شفاهی شان و با چیستان و متل و مثل شب را به پایان می رسانند، در این شب کودکان در ورودی منزل اقوام می ایستند و اشعاری را با خود زمزمه می کنند به نشانه اینکه مادر بهار آمده و طلب خوراکی می کند، بنابراین باید صاحبخانه مقداری تنقلات در کیسه کودکان بگذارد و کودکان نیز با دعای خیر برای صاحبخانه، از خداوند بهاری سرشار از برکت و آرامش برای اهل آن خانه می خواهد.

بنابراین جشن اول بهار کُردی تا پاسی از شب به طول می انجامد، و همه مردم به شادی و طلب خیر و برکت از مادر بهار شب را به صبح می رسانند.